Thomas Kamphuis

Wie ben je?

‘Na mijn studie milieu- en maatschappijwetenschappen in Nijmegen ging ik samenwonen in Utrecht. Maar al gauw kwamen we voor werk uit in Amersfoort, nu ongeveer twee jaar geleden. Door mijn studie milieu- en maatschappijwetenschappen – en daarvoor milieukunde – ben ik op een andere manier gaan kijken naar milieu en de problematiek die daarbij hoort. In mijn zoektocht naar welke politieke partij daarbij paste, kwam ik uit bij de Partij voor de Dieren omdat die als enige eco-centraal denkt, in plaats van mens-centraal.

Toen mijn studie klaar was, wilde ik iets actiefs gaan doen voor de partij. In mei twee jaar terug kon je je aanmelden voor de leergang gemeenteraadsverkiezingen. Ik dacht, dit is mijn moment om actiever te gaan worden. Kleine, lokale veranderstapjes zijn wat zichtbaarder en behapbaarder, zodat je misschien meer voldoening krijgt uit het resultaat. Plus, je bent actief bezig met je leefomgeving en hebt er lokaal profijt van.’

Waar sta jij voor?

‘Het begint voor mij bij de omgang met dieren. Waarom hecht je aan een hond anders dan aan een koe? Hoe zijn we er als mens toe gekomen dat je verschillen maakt tussen welke dieren je eet? Ik heb ooit een bord gezien met allemaal dieren erop, van groot naar klein en de vraag: waar leg jij de grens wat je eet en wat niet en wie heeft dat bepaald?

Ik vind dat elk dier bestaansrecht heeft. In Amersfoort leven veel wilde dieren, zoals dassen en haviken, maar hun leefgebied wordt kapotgemaakt. Waarom hebben wij het recht bos weg te halen en bomen te kappen, zoals bij landgoed Nimmerdor, en hebben de dieren niks te zeggen? Net als de konijnen die op een braakliggend terrein leven, die worden afgeschoten. Waren het konikpaarden geweest, dan zouden ze verplaatst worden. Ik vind dat er kritisch gekeken moet worden: is het nodig, is er een alternatief? Kunnen de dieren gevangen worden en ergens anders herplaatst, in plaats van ze gewoon af te schieten.? Wij mogen dat niet zomaar inregelen, vind ik. Uiteindelijk zegt hoe we omgaan met de omgeving ook veel over hoe het gaat met jezelf. Het welzijn van de dieren is ook van belang voor het welzijn van de mens.

De planeet is zo mooi, er zijn zo veel mooie plekken en dieren, ook in Amersfoort. Dat is fantastisch, maar je wilt dat ze er over twintig jaar ook nog zijn. Er zitten grenzen aan groei. Ik vind dat er wat dat betreft een betere balans moet komen in de gemeente.

We kunnen laten zien hoe het beter kan, door vragen te stellen en te kijken naar alternatieven. In het voorbeeld hierboven is dat eigenlijk: kappen met kappen. Maar stel dat een boom weg zou moeten, omdat die aan een natuurlijk einde komt of het echt noodzakelijk is om een andere reden, dan ga je kijken welke ecologische waarde de boom vertegenwoordigt. Die moet terugkomen in dezelfde omgeving en gecompenseerd worden naar massa.

Daarnaast kan een gemeente helpen om veranderingen in de samenleving teweeg te brengen; bijvoorbeeld door van parkeerplaatsen groen te maken. Als gemeenten dat laten zien, dan gaan mensen ook makkelijker hun tuin vergroenen of een andere bijdrage leveren. Dat spreekt me aan. Soms klinkt een idee klein, maar is het idee erachter groots. Neem plantaardig eten serveren in een kantine. Dat gaat niet alleen om vegan eten op die locatie. Er zit achter dat we anders moeten omgaan met ons voedselsysteem en de dieren daarin vastzitten. En dat kleine idee is een stepping stone om daarin verder te komen.

Het zijn kleine stapjes die misschien minuscuul lijken, maar de gedachte erachter is dat we naar een milieuvriendelijke maatschappij toegaan. Als PvdD Amersfoort laten we zien waar we voor staan. We hebben nog geen ervaring in de raad en misschien gaan onze ideeën weerstand opleveren, maar het is belangrijk om een ander geluid te laten horen.

We willen de gemeente meer houden aan wat ze afspreekt. Ik hoop dat we als groep kunnen laten zien hoe dat anders kan, door constant te agenderen, vragen te stellen: waarom moeten er bomen gekapt? Kan de straat vergroend worden? Waarom is er niet meer geld voor dierenopvang? Is er niet iets te regelen voor de gezondheidszorg voor dieren van mensen met een kleine beurs? Door te focussen op dat soort dingen, worden andere zaken ook meegenomen.’

Wat verwacht je van jullie deelname aan de Gemeenteraadsverkiezingen 2022?

‘Ik heb het gevoel dat Amersfoort wel toe is aan een frisse wind. Het is best een groene stad. Ik denk dat inwoners dat ook zien en dat een deel teleurgesteld is in partijen die zeggen dat ze voor groen opkomen, maar dat vervolgens niet doen.

Wij kunnen echt het groene en diervriendelijke geluid zijn en houden meer dan andere partijen vast aan onze idealen. Partijen roepen vaak van alles voor de verkiezingen en eenmaal in de coalitie blijft van die beloftes niet veel over. Juist wij – of het nu met één zetel is of met tien – laten altijd zien waar we voor staan en wijken daar niet van af.

Wat ik hoop, is dat we sowieso vertegenwoordigd gaan worden in Amersfoort. Als dat met één zetel is, is dat met één; is dat met twee, dan met twee. Met drie of vier zou ik helemaal blij zijn.’

Als je een dier zou zijn, welk dier zou je dan zijn en waarom?

‘Ik vind heel veel dieren fantastisch, maar ik ben erg gecharmeerd van zeedieren, vooral van walvissen. Misschien omdat ze zo groot zijn en toch ook kwetsbaar. En ze zijn intelligent en sociaal. Wat mij bijbleef als kind, was de schoolplaat Ter walvisvaart, waar een speer naar een walvis gegooid wordt. Wat ik interessant vond is dat – nieuwsgierig als ze zijn – walvissen naar een schip toe gaan. En dan gaat dat mis. Tegenwoordig komen walvissen helemaal niet meer zo nieuwsgierig op boten af. Ze vertellen elkaar dus dat de mens gevaarlijk is.

Het mooie van een walvis – en eigenlijk van elk ander dier – is het kunnen gaan en staan waar ze maar willen. Ik denk dat dieren heel mooi laten zien wat persoonlijke vrijheid is.’